Om te beginnen wil ik jullie bedanken voor de donaties. In februari ben ik (Simon) weer in India geweest. Het was een drukke maand waarin we (Balram en ik) veel hebben kunnen doen voor de gezinnen.
Het gezin van Saida, Samir, Janbee en Mastanbee (oma) woonden in een mini huisje in een straat met veel criminaliteit, drugs- en alcoholgebruik. We merkten dat dit een negatieve invloed had op de kinderen. Bovendien had het gezin op die plek geen badkamer. Wasbeurten vonden noodgedwongen plaats op straat en vooral voor Janbee, die langzaam maar zeker in de pubertijd komt, is dat niet fijn. Alles bij elkaar was er reden genoeg om een nieuw onderkomen voor het gezin te zoeken en dat is uiteindelijk gelukt. We hebben een grotere woonruimte met eigen badkamer in een betere wijk gevonden. De huur is niet erg hoog, maar volgens Mastanbee (Oma) is het op de lange duur niet op te brengen. Omdat we nu uit ervaring weten dat een goedkopere woonruimte in een betrekkelijk rustige omgeving niet te vinden is, hebben we besloten om een deel van de huur te betalen. Ondertussen voelt het gezin zich al helemaal thuis in het nieuwe huisje en hoor ik van de kinderen dat ze nu beter huiswerk kunnen maken omdat ze een apart kamertje hebben.
We hebben dit jaar voor het eerst een Kotha Daari vakantie georganiseerd. Alle gezinnen mochten mee met de trein naar Kakinada een stadje aan de zee. Het tripje duurde 3 dagen. In Kakinada had elk gezin een eigen kamer in een simpel hotel. Het is mooi om te zien hoeveel zo’n korte eenvoudige vakantie voor de gezinnen betekent. Normaal gesproken komen ze zelden of nooit buiten de eigen woonplaats. Ook voor de samenhang van Kotha Daari is zo’n uitstapje goed: door samen op reis te gaan ontwikkelen de gezinnen onderling een gevoel van saamhorigheid. Ze verdiepen hun band met elkaar, waardoor de hele groep een soort tweede familie wordt waarin iedereen kan rekenen op steun van de anderen.
Minder leuk nieuws.
Een van de meisjes is een tijdje geleden door een oudere man misbruikt. De politie- en rechtzaak is nog niet afgesloten. Ook in dit verband proberen wij de juiste ondersteuning en begeleiding te bieden. Dat is niet eenvoudig. In een land als India is de politie niet altijd te vertrouwen en vaak niet onpartijdig. Dat geldt helaas ook voor medeburgers, buurtgenoten. Zo kan een (harde) aanpak van de dader onbedoelde negatieve gevolgen hebben voor het slachtoffer en haar familie. We hebben een goede advocaat in de hand genomen en samen met het gezin een plan van aanpak gemaakt. Natuurlijk geven we het meisje ook wat extra aandacht en houden we goed in de gaten hoe het met haar gaat.
Vorig jaar hebben we voor alle kinderen een nieuwe fiets gekocht, behalve voor Bindu. Ze was toen nog te klein. Nu is ze groot genoeg en heeft ze ook een fiets gekregen. Samir was weer toe aan een nieuwe bril dus die hebben we voor hem geregeld. Alle kinderen en moeders hebben nieuwe kleren gekregen en natuurlijk hebben we naast de vakantie ook nog andere, kortere uitstapjes georganiseerd. Aan die uitstapjes namen ook buurtgenootjes van ‘onze’ kinderen deel.
Akshaya is een meisje van 16. Ze woont in Gollapudi. Ze wil in de verpleging en doet een studie in die richting. Jammer genoeg kan ze door het overlijden van haar vader de kosten van haar studie niet langer opbrengen. Kotha Daari heeft besloten een deel van haar studie te betalen.
De kinderen doen het goed op school. De rapporten worden steeds beter. Janbee had zelfs voor elk vak een A.
Nogmaals bedankt voor al jullie donaties. Als jullie vragen hebben kunnen jullie altijd een berichtje sturen.
Groetjes Simon en Balram
